
Do najbardziej słynnych bieszczadzkich połonin należą Połonina Wetlińska z cudownym schroniskiem Chatką Puchatka oraz sąsiadująca z nią Połonina Caryńska. Z ich szczytów, jak również z Tarnicy – najwyższego wzniesienia w Bieszczadach (tysiąc trzysta czterdzieści sześć metrów nad poziomem morza), w słoneczne dni dojrzeć można oddalone o ponad 200 km miniaturowe łańcuchy Tatr.
Bieszczady wyróżniają się nie tylko cudownymi krajobrazami, ale także jedyną w swoim rodzaju dziką przyrodą. W karpackiej puszczy zamieszkują niedźwiedzie brunatne, sfory wilków, postawne jelenie karpackie i trzymające się na boku imponujące żubry i rysie. Do najbardziej ciekawych ptaków należą: jarząbek – krewniak kuropatwy, imponujący orzeł przedni oraz puszczyk uralski, uznawany za relikt epoki lodowcowej. Uważa się, że na terenie Europy żyje tylko 600-800 par tych niezwykle cudnych osobników. Wśród zwierząt oswojonych powinno się zwrócić uwagę na górskie konie huculskie. W przeszłości te małe, ale wyjątkowo odporne i mocne zwierzęta były niesłychanie pomocne podczas transportu i pracy w nieprzyjaznych górskich warunkach. Rasa huculska po długim czasie zapomnienia obecnie znów staje się sławna, a w bieszczadzkich stadninach pojawia się coraz więcej tych słodkich koników (więcej – link do źródła).
Teren, który charakteryzuje się największymi walorami przyrodniczo – krajobrazowymi w 1973 r. objęty został ochroną w postaci Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Do najbardziej cennych skarbów kultury materialnej Bieszczad, należą zabytkowe cerkwie. Jest tutaj Szlak Architektury Drewnianej, prowadzący do kilkunastu prawosławnych świątyń. Tutejsze cerkwie to prawdziwe perełki architektoniczne, będące świadectwem dziejów kulturowych. W zachodniej części Bieszczad, która zamieszkana była przez Łemczyków, cerkwie są trójdzielne i wyróżniają się wąskimi kopułami. Przykładami stylu łemkowskiego są świątynie w Rzepedzi, Turzańsku i Radoszycach. Charakterystyczną cechą cerkwi bojkowskiej są przysadziste kopuły, a dzieło budownictwa tego typu podziwiać możemy w Smolniku. Huculskie i ukraińskie wpływy przejawiają się w krzyżowym planie świątyń, wzniesionych w Hoszowie i Bystrem. Szczególną uwagę należy zwrócić również na cerkwie w Żłobku, Równi, Michniowcu i Czarnej, w których zachował się oryginalny ikonostas.